Zofia Szydzik

Bilet na księżyc

gdy przyjdzie mi dotknąć

kresu...

bez zdziwienia

bez łzy szkarłatnej

niech wolno mi będzie

zadecydować...

o podróży bezkresnej

ostatniej

wyjdę przed dom w noc bez skazy

spojrzę na gwieździstych sfer krajobrazy

i stwierdzę, że podróży mi potrzeba

z biletem na księżyc – nie do nieba !

gdy przyjdzie mi żegnać się

bez gestu...

z uśmiechem

zastygłym wpół oddechu

niech wolno mi będzie

w ten rejs ostatni

wyruszyć...

ja i moje

drobne manatki

wyjdę na próg w ciepłym swetrze

zaciągnę się nocnym powietrzem

i stwierdzę, że tej podróży mi potrzeba

z biletem na księżyc – nie do nieba !

zadomowię się na morzu jasności

i przemierzę wszystkie

z pozostałych jego mórz

tak jak on

w kwadrach

będę zmieniać twarz

i w parze z nim

wieczną

trzymać straż

chcę wyruszać na nocny patrol z księżycem

świecić nocą, jak on – słońca odbiciem

teraz jestem tego pewna, biletu mi potrzeba

biletu na księżyc – nie do nieba !