Czesław Miłosz

Zen codzienny 

Nie ma piekła

dla tych, którzy wierzą,

że jest piekło,

ale jest dla tych,

którzy myślą, że go nie ma.

Jeśli ktoś grzeszy,

wiń mnie, o Niebo,

bo wszyscy ludzie

są mymi dziećmi.

Ponieważ straciłem

mój kraj rodzinny,

gdziekolwiek pójdę,

zmierzam do domu.

Nigdy, nigdy

nie zaniedbuj swego życia,

choć trwa krótko:

to życie, ulotne,

jest jedyne, jakie masz na własność.

Pragnienie

pójścia do nieba

jest początkiem

spadania do piekła.

Nie ma towarzystwa

na tej drodze narodzin i śmierci.

Samotna droga,

sam przyszedłeś, sam odchodzisz.

Z tłumaczeń Czesława Miłosza — Czesław Miłosz Przekłady poetyckie, Znak 2005