Dusza

Wisława Szymborska

foto-pasja.flog.pl/wpis/4095871/fantasy-world/

Duszę się miewa.

Nikt nie ma jej bez przerwy i na zawsze.

Dzień za dniem, rok za rokiem

może bez niej minąć.

Czasem tylko w zachwytach

i lękach dzieciństwa

zagnieżdża się na dłużej.

Czasem tylko w zdziwieniu,

że jesteśmy starzy.

Rzadko nam asystuje

podczas zajęć żmudnych,

jak przesuwanie mebli,                                   

dźwiganie walizek,

czy przemierzanie drogi w ciasnych butach.

Przy wypełnianiu ankiet

i siekaniu mięsa

z reguły ma wychodne.

Na tysiąc naszych rozmów uczestniczy w jednej

a i to niekoniecznie, bo woli milczenie.

Kiedy ciało zaczyna nas boleć i boleć,

cichcem schodzi z dyżuru.

Jest wybredna :niechętnie widzi nas w tłumie,

mierzi ją nasza walka o byle przewagę

i terkot interesów.

Radość i smutek

to nie są dla niej dwa różne uczucia.

Tylko w ich połączeniu jest przy nas obecna.

Możemy na nią liczyć

kiedy niczego nie jesteśmy pewni,

a wszystkiego ciekawi.

Z przedmiotów materialnych

lubi zegary z wahadłem

i lustra, które pracują gorliwie,

nawet gdy nikt nie patrzy.

Nie mówi skąd przybywa

i kiedy znowu nam zniknie,

ale wyraźnie czeka na takie pytania.

Wygląda na to,

że tak jak ona nam,

również i my

jesteśmy jej na coś potrzebni.