Marian Ośniałowski

Mariska Karto

* * *

Wierzę tylko w twoich ramion

aksamitny, ciepły krąg.

I w brązowość twoich oczu,

I w dotknięcia twoich rąk.

Dzień się znowu w przepaść stoczył,

to jesienny, pozłacany liśćmi mrok.

To tęsknoty horyzontów,

które spłoszyłby twój krok.

Drogi idą w pustkę, w mgłę.

Po cóż iść mam którąś z dróg.

Przecież nic nie znajdę ...

tam nie ma śladów twoich nóg.

z tomu "Suita cygańska", 1959