Hymn do miłości

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Mariska Karto

Szukałem Ciebie pośród kobiet roju, 
czekałem Ciebie o każdej godzinie, 
i pełen byłem trwóg i niepokoju, 
że zanim przyjdziesz, życie moje minie. 
Bo nie wątpiłem, że jesteś, że moje 
oczekiwanie nie jest czczem złudzeniem, 
że niedaleko gdzieś od Ciebie stoję 
z moją tęsknotą, nadzieją, pragnieniem. 
Od lat już całych niewidzialnym cieniem 
byłem przy Tobie, szukając daremnie 
w kobietach Ciebie, coś istniała w mnie. 
Ciebie poczułem przed dawnemi laty, 
gdy głos w noc cichą zabrzmiał mi nad głową, 
a mnie się zdało, że się sypią kwiaty, 
że kwiatem na mnie pada każde słowo... 
Lata tęskniłem za taką rozmową 
i latam czekał, aż się znów powtórzy... 
Przyszła - przebrzmiała, jak więdnie liść róży 
z kochanej ręki, który barwą bladą 
długo swój dawny szkarłat przypomina, 
z którym się kończy dzień i dzień zaczyna 
i z którym wreszcie na sercu w grób kładą.