Edith Södergran

        

Cień przyszłości

Przeczuwam cień śmierci.

Wiem, że nasze losy leżą ułożone na stole Norn*.

Wiem też, że nie kropla deszczu sączy się w ziemię

i nie jest zapisana w wiecznej ponadczasowej księdze.

Wiem, to oczywiste, jak wstaje słońce,

ale nigdy nie zauważyłam tej zapierającej dech w piersiach

                                   chwili, kiedy stoi ono w zenicie.

Przyszłość rzuca na mnie swój błogosławiony cień,

który jest niczym innym, jak spływającym słońcem:

umrę przeszyta światłem,

kiedy tratując stopami wszystkie przeznaczenia,

                                  uśmiechnięta odwrócę się od życia.

tłum. ze szwedzkiego Ryszard Mierzejewski