Zofia Szydzik  

 Życie

Zanim zejdę w dolinę -

uciszę niepokorne myśli,

szalonym pędem poplątane.

Polecę z wiatrem za muzyką

odbijającą się od grani

dźwięcznym, samotnym echem.

Pozbieram nuty, co spadły

z pięciolinii niemych dni.

Uspokoję wyjące wichry,

włóczące się bez celu

po skalistych zboczach mego ja.

Zgłębię tajemnicę mgieł,

skrywających w swej gardzieli

prawdę o nieidealnym bycie,

przetykanym zamętem i krzykiem.

A potem - będę czekać.

Żyję ... by czekać !