normalny poeta

czasem niepokoję się

że jestem taki zwyczajny

pisałem gdzieś kiedyś

o tym Nie martwię się ale zaczynam

myśleć że chyba to nie jest

normalne kiedy „poeta” nie jest

„zjawiskiem” wyklętym

już czas wykreować siebie

poetyckiego malowniczego szalonego

(trochę) schizofrenika trochę kochającego

inaczej bieda w tym że kocham „po bożemu”

że lubię piesze spacery że

jestem mężem jednej żony

wstaję o 6 rano

idę do łazienki

i tak dalej

nie noszę ani brody

ani bródki

ani loków spływających

na ramiona

przez chwilę myślę o śmierci

poprawiam jakiś wiersz

potem zanurzam się

w życiu

nie rozmawiam z aniołami

wieczorem zdzieram

kolejną kartkę z kalendarza

24 wrzesień 2007

267. dzień roku

wsch. Słońca 6.24

zachód 18.31

na odwrocie kartki

jest przepis na kotlety

z makaronu i szynki

przed zaśnięciem czytam

różne miesięczniki dwu

miesięczniki kwartalniki

artystyczne literackie

i widzę (ze zdziwieniem)

że wiersze moich znakomitych

kolegów (i koleżanek)

stają się powoli podobne

do moich starych wierszy

a moje stare wiersze

są podobne do

ich nowych wierszy

Tadeusz Różewicz