Niech pachną słowa

20.03.2013

Gdy szukam róż

Maria Wine

Pancorbo Alberto

Gdy szukam róż

znajduję śnieg

gdy szukam śniegu

znajduję róże

gdy niczego nie szukam

znajduję i róże i śnieg

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

Niektórzy lubią poezję

Niektórzy -
czyli nie wszyscy.
Nawet nie większość wszystkich ale mniejszość.
Nie licząc szkół, gdzie się musi
i samych poetów,
będzie tych osób chyba dwie na tysiąc.
Lubią -
ale lubi się także rosół z makaronem
lubi się komplementy i kolor niebieski
lubi się stary szalik,
lubi się stawiać na swoim,
lubi się głaskać psa.
Poezję -
Tylko co to takiego poezja.
Niejedna chwiejna odpowiedź
na to pytanie już padła.
A ja nie wiem i nie wiem i trzymam się tego
Jak zbawiennej poręczy.

Wisława Szymborska

"Poezja - wzruszenie i powiew, który w trzech kropkach mieszka za przecinkiem”

"Bo więcej waży jedna dobra strofa, niż ciężar wielu pracowitych stronic”
Czesław Miłosz

***
„Poezja jest drugą twarzą duszy.”
Odisseas Elitis

***
"Poezja zachowuje od zniszczenia tchnienie boskości w człowieku"
Percy_Bysshe_Shelley

***
„Bogactwem człowieka są: uśmiech, przyjazny gest, pogodne słowo”

„Słowo jest czymś więcej niż tym, co mówisz i tym, co piszesz. Słowo jest tym, czym jesteś”
Phil Bosmans

Opis wiersza

Wiersz
musi być tajemnicą
dla piszącego jest to wchodzenie w ciemność
w której On dopiero zapali słońce
księżyc i gwiazdy
zasieje trawy będą na początku
ze światła Drzewa będą od czerni zwęglone
dopiero dzień wiersz
da im kolor A zapach
będzie zależał od wiatru
który przyniesie przestrzeń
a smak
dadzą słowa Ich miąższ
boski i grzeszny
dojrzewający w świetle cieniu i cieple
ziemskich Grzesznych kobiet
i mężczyzn

a później
trzeba wiedzieć
kiedy należy odejść z wiersza (…)

Roman Śliwonik

"Świat jest tak wielki i bogaty, a życie tak pełne różnorodności, że nigdy nie zabraknie okazji do wierszy”

Johann Wolfgang Goethe

***

„Poezja bierze początek ze wzruszenia rozpamiętywanego w spokoju”

William Wordsworth

***

Gdy wiem, że wiersz powstanie w klamrę nawiasu zamykam świat (…)

Julian Tuwim

***

"Jeśli zaprosicie poetę do domu
Otwórzcie się na oścież. Przywitajcie chlebem.
Nie ukrywajcie duszy, wina ani żony
Nie zabierze czego nie macie. Przyszedł podarować siebie (…)"

Roman Śliwonik

***

”Żeby napisać wiersz trzeba czasem wejść
wysoko na drabinę opartą o słońce…”

Małgorzata Hillar

***

Jeszcze jedno wspomnienie
przed chwilą napisałam słowo
jestem starsza o słowo
o dwa
o trzy
o wiersz (...)

Halina Poświatowska

”(…) w mowie potocznej, która nie zastanawia się nad każdym słowem,

wszyscy używamy określeń: „zwykły świat”, „zwykłe życie,

”zwykła kolej rzeczy”… Jednak w języku poezji,

gdzie każde słowo się waży, nic już zwyczajne i normalne nie jest.

Żaden kamień i żadna nad nim chmura.

Żaden dzień i żadna po nim noc. A nade wszystko

żadne niczyje na tym świecie istnienie.

Wygląda na to, że poeci będą mieli zawsze dużo do roboty”

Wisława Szymborska

z odczytu po odebraniu Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1996

Jabłka - wiersze

W zapomnianym ogrodzie
zdala od zgiełku
na drzewach rosną wiersze
wysłużone sękate
ramiona trzymają je dumnie
przytulają do piersi
pucułowate rozkrzyczane
czerwono-złote buzie
Zwolnij wędrowcze
popatrz tu wyczytaj ile w nas
soczystej mądrości
o tobie i o nas
i o strumyku górskim nucącym
swoje melodie i o tych
owcach obok
prowadzonych na wypas
i o lesie wystrojonym jesiennie
i o tym maleńkim piórku
zgubionym przez ptaka w locie
leżącym samotnie
wśród
opadłych liści na twojej drodze

Ryszard Mierzejewski

O poezji z Ewą Lipską rozmawiają Adam Bienias (fragment wywiadu)

AB:Lichtenberg powiedział, że „pisarz nadaje metaforze ciało, lecz czytelnik duszę”.

Na ile ważne jest w poezji wyrażanie siebie, a na ile rzemiosło poetyckie?
I gdzie jest miejsce dla czytelnika?

Ewa Lipska: Poezja jest zawsze „wyrażaniem siebie”… Czytelnik jest takim poszukiwaczem skarbówi jeżeli lubi poezję, to zawsze znajdzie coś dla siebie ważnego, osobistego.

AB: Wisława Szymborska zadaje w swym wierszu pytanie: „poezja – tylko co to takiego?”.
Czy moglibyśmy usłyszeć jakąś „chwiejną odpowiedź” na to pytanie z ust Ewy Lipskiej?

Ewa Lipska: Odpowiem słowami Novalisa, które napisałam na tablicy:

„Poezja leczy rany, które zadaje rozum”.

Jakże często tak się dzieje. Ale też ma rację Jean Cocteau,

że "poeta, to ktoś,kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca”.