Święcone

Leopold Staff

Bożena Widaj-Stanecka

Wielkanoc, co jednoczy szynki i kiełbasy

Z wdziękiem tulipanów i hiacyntów, stwarza

Między tym, co jest wrogie sobie po wsze czasy

Raz do roku harmonię za oknem masarza.

Przeciwieństwo dwóch światów (co idą o lepsze)

W nienawiści, w wieczystym ze sobą rozstaju): 

Ducha, co wielbi kwiaty, brzucha, co czci wieprze,

W zgodę się nieskalaną zaokrągla w jaju.

I korzenne goździki, zdobiące tak ślicznie

Wędlinę wraz z borówki zimowymi krzaki,

Najodleglejsze kraje łączą symbolicznie:

Nasze polskie zagaje z półwyspem Malakki.