Ze wspomnień

Wisława Szymborska

Lucia Sarto

Gawędziliśmy sobie, 

zamilkliśmy nagle. 

Na taras weszła dziewczyna, 

ach, jak piękna, 

zanadto piękna 

jak na nasz spokojny tutaj pobyt. 

Basia zerknęła w popłochu na męża. 

Krystyna odruchowo położyła dłoń 

na dłoni Zbyszka. 

Ja pomyślałam: zadzwonię do ciebie, 

jeszcze na razie - powiem- nie przyjeżdżaj, 

zapowiadają właśnie kilkudniowe deszcze. 

Tylko Agnieszka, wdowa, 

powitała piękną uśmiechem.