Anna Kamieńska
 |
| Lucyna Pawlak |
Obudziłam się w ciszy
jak w zacisznej mogile
Światło uśmiecha się jak Beethoven
uśmiechem głuchych
I będą moje dnie ostatnie
pierwsze jak skrzypce
żeby wiadomo było
że wszystko jest z ciszy
Z ciszy powstałeś
w ciszę się obrócisz
Cisza
Moja ciszo moja prawdziwa siostro
moja tak przemawiam tkliwie
jakby mi uciekała
a ona stoi przy mnie
struna
niedotykalna
Cisza
A tuś mi pod liściem dzięgla
po cóż było uganiać się po świecie
wykluło się pisklę ciszy w gnieździe zieleni
i deszcz pije otwartą gardzielą
z tomu „Milczenia i psalmy najmniejsze”, 1988
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz