Nie przyzwyczajaj się 

Agnieszka Osiecka

Wydawało mi się kiedyś, Panie Święty, 

że nie zdzierżę pewnej nocy niefortunnej, 

gdy ktoś odszedł bez spojrzenia i pointy 

i zostawił mnie w rozpaczy niezbyt dumnej. 

Wydawało mi się wtedy, Panie Boże, 

że okrutnie moje losy on powikłał, 

a tymczasem - znowu jestem dziś w humorze, 

a tymczasem, drodzy państwo - ja przywykłam. 

A jednak proszę - nie przyzwyczajaj się, 

do flirtów za dwa grosze - nie przyzwyczajaj się, 

do panów bez polotu, do manier spod Szamotuł 

nie przyzwyczajaj się. 

Do maja bez ptaszyny, do wizyt bez rośliny, 

ja bardzo proszę - nie przyzwyczajaj się. 

A ja nie mam tych kłopotów z pierwszej zwrotki, 

nikt nie rzuca mnie i nie odchodzi szpetnie, 

do kolacji mi podają uśmiech słodki 

i dziewczyna mnie przeprasza, zanim westchnie. 

Praca także mija zgodnie i wesoło, 

plan osiąga nieraz poziom fantastyczny, 

pan kierownik mnie całuje co dzień w czoło, 

mówiąc do mnie: "Tyś mój cud ekonomiczny". 

A jednak proszę - nie przyzwyczajaj się. 

Do żony uśmiechniętej - nie przyzwyczajaj się, 

do pracy rozpoczętej - nie przyzwyczajaj się, 

do wiary, że tak trzeba, do błękitnego nieba, 

nie przyzwyczajaj się. 

Do rocznic, świąt i zabaw, do miejsca, gdzie są brawa, 

ja bardzo proszę - nie przyzwyczajaj się!... 

Do złego i dobrego - ja bardzo proszę - 

nie przyzwyczajaj się.