Poezja

Dora Gabe

http://foto-pasja.flog.pl

To ty uwolniłaś mnie

od męki samotności

kiedy nuda

zżerała mój mózg, 

a gorycz zazdrości

przycupnęła pod językiem - 

kiedy pożądanie paznokciami

wbiło się w dłonie, 

a zmęczone serce

znalazło w piersi schronienie

i tylko pulsujące skronie

zdradzały życie we mnie...

To ty dzisiaj podarowałaś mi

ziemię i ludzi

przybliżyłaś

niebo i gwiazdy

tak, że stałam się ich częścią,

to ty przyspieszyłaś mój krok

i przywróciłaś młodość

nauczyłaś nie wierzyć 

odbiciu w lustrze

pokrytemu zmarszczkami czasu

i korą starzejącego się

dębu....

To ty dałaś mi zastrzyk

nowej krwi

tak, że po raz drugi się narodziłam!

Podarowałaś mi milion oczu 

bym nawet przez lodowatą ścianę

spostrzegła w sercu człowieka 

ukrytą iskrę

jego duszy nie wypalonej 

do cna.

To ty uchroniłaś mnie przed pospiesznym sądem

nad niewinnym

bym grzechu ciężkiego

nie popełniła

(nie mam nic do powiedzenia)

O, gdybym mogła tak jak ty

stać się pieśnią

zrodzoną ze mnie samej.

o, gdybyś mogła zawsze

być początkiem dnia