Teoria względności

Marian Hemar

Krzysztof Iwin - "Punkt widzenia"

Gdy się ludzi ocenia

Z różnych punktów widzenia -

Ciekawa rzecz, jak się skala

Pewnych wartości zmienia.

Wada staje się cnotą,

A zaletą - głupota.

O przeciwniku - gdy zacny -

Mówimy, że idiota.

O stronniku, gdy trudno

Przyznać nam, że rozsądny -

Nie powiemy, że cymbał.

Powiemy: "Z gruntu porządny".

Gdy się mądrym człowiekiem

Chlubi wrogi nam obóz -

Stwierdzamy, że "inteligentny"

I dodajemy: "łobuz".

Gdy się w naszym obozie

Łobuz szasta wybitny --

Mówimy: "Twardy człowiek.

Zdolny - mówimy. - Sprytny".

Gdy nasz przeciwnik się potknie,

"Zdrajca!" - głosimy krzykiem.

Gdy stronnik zdradzi, stwierdzamy:

"Nie był naszym stronnikiem".

I to nas niesłychanie

Na duchu podtrzymuje,

Że przeciw nam zawsze

Idioci tylko i szuje.

A z nami, wszyscy albo

Roztropni, albo dumni,

Albo z gruntu porządni,

Albo bardzo rozumni.

Dziwne, jak punkt widzenia

Automatycznie zmienia

Skalę naszych kryteriów

Uznania czy potępienia.

Gdy my konfiskujemy -

Zasługa to narodowa.

Kiedy nas konfiskują -

Gwałcą swobodę słowa.

Kiedy nas zamykają --

Tyrani! Despoci! Kaci!

Kiedy my zamykamy --

Tośmy furt demokraci.

Kiedy my "Precz!" wrzeszczymy -

Tośmy patrioci polscy.

Ci, co "Precz" wrzeszczą na nas

Wywrotowcy warcholscy.

"Dwa a dwa cztery" u nas -

To dogmat, to teologia.

"Dwa a dwa cztery" u wroga -

Wulgarna demagogia.

***

Przyznać komu, po męsku,

W sposób najprościej rozsądny,

Że choć wróg nasz - rozumny,

Choć przeciwnik - porządny,

I walczyć z nim, aż do końca,

do końca ceniąc go szczerze -

Na to nas nie stać. To w naszym

Nie leży charakterze.

Nasza zasada: siebie

Ze wszystkiego rozgrzeszać,

Ale na przeciwniku

Psy - o to samo - wieszać.