„Gdzie są te listy…”

Julia Hartwig

Gdzie są te listy, w których ktoś napisze:

Czekamy na ciebie, a przy nas łagodność, spokój i ogród szumiący drzewami.

Tutaj milczenie nie będzie przymusem, ani nie będzie przymusem rozmowa.

Gdzie są te sny, w których znajdziemy pokrzepienie,

gdzie tarasy pochmurnych zamków nad brzegami rzek

i gdzie niewytłumaczone szczęście kołyszące nas jak rytm pociągu

w drodze do bezpiecznego schronienia, w którym nie mieszka potwarz ani nóż.

I gdzie jest miejsce dla szaleńca, który wzgardził zdrowiem,

dla wszystkiego, co nagłe,

dla błyskawicy, burzy, lecącego meteorytu.

Gdzie schron dla wygnańców i ich wyobrażeń o tym, czym może być świat i oni sami.

Gdzie jest miejsce dla drzewa,które pamięta dawne losy drzew,

dla zwierzęcia, które nie zapomniało o swoim dawnym królestwie

i dla małych rybek, które łowiliśmy rękami jako dzieci na piaszczystym brzegu morza.

Gdzie jest miejsce dla skargi i odmowy, dla godności i lojalnej przyjaźni,

gdzie są nie wydeptane ścieżki w lesie i prosta droga do nieba.

Gdzie jest wiara płynąca nie z uciemiężenia, ale z siły

i nie lekceważenia rozumu.

Gdzie jest świadectwo pełne i wiarogodne,

które nie boi się śmiechu ani szyderstwa.