Jadwiga Zgliszewska

*** Jestem

Jestem kruchą nicią pajęczą

zawieszoną tak nieporadnie,

że potrąci ją lada wietrzyk,

pod dotykiem lekkim upadnie...

Jestem kroplą wody na liściu,

co żar słońca szybko ją gasi.

Kroki stawiam często bezmyślnie,

zawisając nad dnem przepaści.

Jestem nikłym płomykiem świecy,

co by chciała błysnąć płomieniem,

lecz na zawsze zostaję przecież

zaplątana w zgubnych marzeniach...

Jestem klockiem w dziecka budowli,

co spadając – zrujnuje całość...

Ślimakowi w muszli podobna –

drzemię w sobie i widzę mało!

Jestem drżącą łzą pod powieką,

co się zaszkli, zanim w dół spłynie...

Ileż we mnie bólu i krzyku,

tajonego w duszy głębinie!

Jestem nocną ćmą, co do blasku
dąży skrzętnie nim się przepali.
Choć więziona w mrocznym potrzasku-
jedna wstaję... I idę dalej...

*http://www.digart.pl/praca/5816335/rosa_na_pajeczynie_.html#.UapTRtKeOo_