Oczekiwanie

Ela Galoch

To nic nie znaczy

że znajomi odwrócili się do mnie plecami

by nie życzyć mi powodzenia

Pomyliłam się

zbyt kolorowo wymyśliłam sobie ludzi

jak stół z obrusem w kratę

Gdy zaczęłam uczyć się wychodzić ponad miejsce

przyznane mi w miasteczkowej społeczności

gdy wzgardziłam stanowiskiem sprzedawczyni w rybnym sklepie

nikt nie ucieszył się

Obudziłam się

na pustym tle fałszywych przyjaciół widzi się wyraźnie

I na tym kończy się miasteczko?

Przecież coś jeszcze musi być

choćby na przedmieściu koper w zagonie ziemniaków

Teraz przynajmniej szarość świtu jest dotykalna

sufit patrzy znajomo i bezpiecznie

nic nie zagłusza wróbli za szybą

Trzeba żyć dalej

głębiej

choćby dla siebie i zwierząt