Mazurskie lato

Szydzik Zofia

Po deszczu cisza, opadają mgły

na wiechlinę cyrkonii drobiną;

poranna radość i poranne łzy,

wczorajszego dnia, co już minął.

Z oddali wiew ptasie trele niesie,

zapach lata znad łąk i rozlewisk;

tęsknię całą duszą, serce rwie się

do dawnych chwil, co odeszły w niebyt.

Do żagli rozpiętych, jak motyle,

lekko zda się nad wodą unosząc,

pozostawiając kilwater w tyle,

do obozowisk na sianokosie.

Krajobraz taki, jak kiedyś – uroda

wody, gdy promień refleksem się skrzy;

tylko we mnie idzie na niepogodę,

tęsknotą do dawnych letnich dni...

Szum życia znad wody i ptasi śpiew,

lustra wód przetkane odbiciem lasu;

może obudzę się - znów poczuję zew

i na melancholię nie będzie czasu.