Nadzieja

Ewa Willaume-Pielka

W twoich dłoniach nadzieja jest moja

bardzo krucha i bardzo nieśmiała,

wczoraj w myślach byłam tylko twoja

ale dzisiaj samotna zostałam.

Teraz patrzę daleko przed siebie

gdzie w oddali horyzont zanika

i o góry się słońce potyka,

jakby było mu ciasno na niebie.

Z jego tarczy wciąż ciepło wypływa

lecz nie widzę żadnego oblicza

nawet szukam jej w blasku księżyca

ale twarz swą przede mną ukrywa