Sam sobie winien

 Stanisław Barańczak

Po co mu to było,

to wszystko: czy musiał mieć

wszystko naraz; skoro już sobie pozwalał

na różne postępki, to po co mu jeszcze

ten luksus

ich zgodności ze słowami, skoro mógł sobie

pozwalać i na słowa, to niby czemu chciał mówić

koniecznie to, co myślał, skoro wolno mu było myśleć

„myślę”, to po co mu na dokładkę

ten wniosek „więc

jestem”, skoro już nawet nikt mu nie bronił być,

to nie mógł po prostu być sobie?

http://owcadwa.flog.pl/wpis/490972/martwa-natura-z-parasolka