Trącimy ziemię

Zbigniew Herbert

Z oddechów przyspieszonych

z rąk podniesionych nad głową

przystań przyjaznych mroków

Wznosimy szałas szeptów

pod nocą puszystą od gwiazd

Trącimy ziemię

wysoką wieżą

milczenia

Białymi rękami

zbudujemy noc

wysoką i czystą

W studni zapachów

na dnie czerni

rozkwita jak kwiat podwójny

jak piersi