Most w Arles

Maciej Woźniak

Zasadą świata jest ogień

 Heraklit

Wszystko może się spalić z wyjątkiem ognia,

tylko on nie płonie. Rośnie w trawie na brzegu,

schnie gliną w cegłach i drewnem w dźwigarach,

przywiózł mnie tu, zamknięty w kotle parowozu,

i wysiedliśmy razem. Rzęsa na kanale, pszenica

jak przypływ idący równiną, dłonie Gaby,

wiotkie i chłodne, nie ma nic oprócz ognia,

tylko on jest mostem. Wystarczy otworzyć oczy,

by wziąć, co mam przed sobą. Wszystko może spłonąć,

chyba że będzie ciemnym, jakby już wypalonym

fragmentem płótna: kobietą z parasolką. Dom,

gdzie zjadła śniadanie, haftowana pościel,

pamiętająca jej biodra, ogień zabierze wszystko,

sprzeda każdy mój obraz, podpali ścięgna w ręce,

która sięga po pędzel, po cygaro, po brzytwę

i rewolwer. Spłoną suche źdźbła i fale na wodzie,

i oczy, którymi patrzysz. I tylko nie ogień.

Arles, maj 1888

z tomiku “Iluzjon”, 2008