Skarby

Maria Grossek-Korycka*

Myślę — patrząc na morze, że pod fali szatą

Leży na dnie niejedna drogocenna perła,

Która jest warta mitry cesarskiej i berła —

Gdybym ją znaleźć mogła — byłabym bogatą.

Myślę — patrząc na ziemi doliny i garby:

W nich leżą nieodkryte diamentów gniazda,

Tam niejeden Kohinoor, świetniejszy niż gwiazda

Gdybym go mogła znaleźć, posiadłabym skarby!

I na tłum ludzki patrząc, myślę, że w tym tłoku

Jest głowa, która by mi większym skarbem była

Niźli cesarska perła i diamentu bryła...

Tylko, że nie masz takiej władzy w mojem oku,

By odkryć drogocenną perłę w morskim szumie,

Kohinoor w głębi ziemi i tę głowę w tłumie.

*Maria Grossek-Korycka (1868-1926) 

- poetka, tłumaczka i eseistka, jej wiersze -

- raczej dziś zapomniane - wskazywane są jako zapowiedź ekspresjonizmu w polskiej literaturze. Za życia poetki ukazały się trzy tomy jej wierszy: "Pisma, t 1. Poezye" (1904), "Orzeł oślepły" (1913) i "Niedziela palm" (1919), pośmiertnie: "Pamiętnik liryczny" (1928), "Wieszczki. Poezje" (1928) i "Świat Kobiecy" (1928).

Po latach zapomnienia ukazał się tom: Maria Grosek-Korycka: Utwory wybrane.

Wybór, wstęp i opracowanie Barbara Olech. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2006 - M. K.