WIECZOREM

 Jadwiga Zgliszewska

Wieczorem, gdy wszystko usypia,

odzywa się dziwna muzyka

i lekko, i śpiewnie

rozdzwania się we mnie

i ruchem tanecznym pomyka.

Stu grajków o struny uderza

nut setką, co zamiast pacierza

już zaraz się staną

modlitwą szeptaną

gorąco, żarliwie, najszczerzej.

Wieczorem, gdy iskrzy na niebie

niejeden powabny ogieniek -

drży rosa na trawie

w lękliwej obawie

jak myśl wysyłana do ciebie.

Wieczorem, upojnym wieczorem,

gdy upiór się ściga z upiorem,

bezkresną tęsknotę

do snu swego wplotę

i w szaty dostojne ubiorę.

Nad ranem, gdy bledną już zorze,

gdy noc wkrótce spać się położy -

nadzieja niepewna

do ciebie pobiegła

z pytaniem, czy dalej trwać może.