Radosna

Anna Świrszczyńska

http://foto-pasja.flog.pl

Jest we mnie tyle powietrza,

robię z niego słowa.

Z przestrzeni, która jest we mnie,

robię przestrzenie słów.

Nawet moje kamienie

są z powietrza.

Mój lekki nadmiar

jest spleciony

z miliona lekkich nicości.

Rozszerzam się,

oddalam

sama od siebie,

odchodzę nieustannie

do kranców swoich oddaleń.

Wszystko jest pianą,

ja jestem pianą,

pienię się, to najwspanialszy

sposób istnienia.

Kiedyś miałam skórę,

co oddzielała mnie

od świata. Skóra to rzecz piękna

jak więzienie.

Teraz jestem

z powietrza i blasku,

rozbiegam się wszechstronnie

od pestki środka.

Biegnę lekko,

roztapiam się

w drgającym rozproszeniu.

Radosna

jak rzecz bez nazwy.