Dawać to kochać,
dawać stokrotnie,
wrócić strumieniem
wszelką wody kroplę.
Takich nas stworzono,
by rzucał z nas każdy
do ziemi nasiona,
a do morza gwiazdy.
Biada kto zapasów,
Panie, nie wyczerpie,
wróciwszy nie powie:
niby próżna sakwa
jest serce moje.
dawać stokrotnie,
wrócić strumieniem
wszelką wody kroplę.
Takich nas stworzono,
by rzucał z nas każdy
do ziemi nasiona,
a do morza gwiazdy.
Biada kto zapasów,
Panie, nie wyczerpie,
wróciwszy nie powie:
niby próżna sakwa
jest serce moje.
przełożył Florian Śmieja
*Miguel Ángel Asturias
– poeta i pisarz gwatemalski. Nagrodę Nobla
w dziedzinie literatury otrzymał w 1967 roku za „wybitne osiągnięcia twórcze, u podłoża których leży zainteresowanie obyczajami i tradycją Indian Ameryki Łacińskiej”.
w dziedzinie literatury otrzymał w 1967 roku za „wybitne osiągnięcia twórcze, u podłoża których leży zainteresowanie obyczajami i tradycją Indian Ameryki Łacińskiej”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz