Kobieta czeka na swojego Kolumba

Józef Baran

pierwszy przepłynął obok 

niczym błękitny obłok 

ach serce jej urosło 

gdy omusnął ją miłością 

drugi przemknął po niej 

z gwałtownością gradu 

rozmawiali na migi 

nie zostawił po sobie śladu 

trzeci podrzucił jej 

zgryzot na odchodne 

sam o mało się nie rozbił 

o jej rafy podwodne 

a czwarty wziął ją we mile 

za kodoś innego 

ponadawał fałszywe imiona 

musiała się na nowo odnajdywać 

tylekroć rozbierana 

i wciąż nieodkryta 

na swego kolumba czeka kobieta 

i coraz częściej 

czuje się skalistą 

tonącą w osamotnieniu wyspą 

do której nikt już 

poza Bogiem nie zawinie 

(więc coraz rzadziej zapala 

latarnię morską ciała)