Piekny tajemniczy wiersz, mowiacy o samotnosci poetki, ktora mysli poezja i decyduje sie na pelne kreatywnej tworczosci zycie, jednakze w samotnosci... To los wielu wielkich poetow i artystow: wybieraja samotnosc, by tworzyc i odczuwac w skupieniu..., by moc pisac...
O ile świat byłby uboższy bez poezji, trudno to sobie wyobrazić, to jak człowiek bez duszy:) Bo "poeta, to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca"/Jean Cocteau i "Żeby napisać wiersz trzeba czasem wejść wysoko na drabinę opartą o słońce…" /M. Hillar Pozdrawiam cieplutko :)
Piekny tajemniczy wiersz, mowiacy o samotnosci poetki, ktora mysli poezja i decyduje sie na pelne kreatywnej tworczosci zycie, jednakze w samotnosci... To los wielu wielkich poetow i artystow: wybieraja samotnosc, by tworzyc i odczuwac w skupieniu..., by moc pisac...
OdpowiedzUsuńO ile świat byłby uboższy bez poezji, trudno to sobie wyobrazić, to jak człowiek bez duszy:) Bo "poeta, to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca"/Jean Cocteau
OdpowiedzUsuńi "Żeby napisać wiersz trzeba czasem wejść
wysoko na drabinę opartą o słońce…" /M. Hillar
Pozdrawiam cieplutko :)
dziekuje za Wasze komentarze, pozdrawiam poetycko
OdpowiedzUsuńAneta Oczkowska
Witam :) Chętnie bym zamieściła więcej Pani wierszy gdybym tylko umiała je znaleźć :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie