Do muzyki

Rainer Maria Rilke

Muzyko: oddechu posągów. Może:

cisza obrazów. Ty mowo, gdzie mowy

milkną. Czasie,

który pionowo stoisz na drodze znikających serc.

Uczucia, do kogo? O, ty uczuć

przeobrażenie w co? W słyszalny krajobraz?

Ty obca Kraino: muzyko. Ty z nas wyrosły

obszarze serca. Istoto nasza najgłębsza,

która, przerastając nas, wypiera na zewnątrz

święte pożegnanie:

kiedy nas to wewnętrzne otacza

jako najbardziej ćwiczona dal, jako inna

strona powietrza,

czysta,

ogromna,

już nie do zamieszkania.