Granice przywiązania

Andrzej Waligórski

Ach, jacy są piękni i młodzi

Parka prześlicznych bobasków

Ach, nic ich, nic nie obchodzi

Gdy bawią się razem w piasku.

A czas tak przyjemnie mija,

A zegar godziny bije

„A cija łopatka to, cija?

A cije wiaderko to, cije?”

 Ach,świat do nich cały należy

Ach,ptaki im grają preludia

A w gronie innej młodzieży

Skończyli właśnie studia.

A czas tak przyjemnie mija,

A zegar godziny bije

„A cija to nózia, cija?

A cije to uszko, cije?”

 Ach, oto już są na posadach

Ach, mają już, mają pieniążki

Otacza ich dzieci gromada

Strojnych w majteczki i wstążki

A czas tak przyjemnie mija,

A zegar godziny bije

„A cija to fajka, cija?

A cije to kapcie, cije?”

 Ach, oto już są staruszkami

Ach, mają kubraczki z włóczki

Ach,lubią ze swymi dziadkami

Pobawić się czasem wnuczki.

A czas tak przyjemnie mija,

A zegar godziny bije

„A cija łysina to, cija?

A cije to zmarszczki, cije?”

Ach, oto pomarli już biedni,

Choć żyli  przykładnie jak trzeba.

I zaraz na cmentarz sąsiedni

Ich dano i poszli do nieba.

Tam skandal się zrobił dopiero,

Bo gdy się spotkali hen, w górze

On jęknął: „To znów ty, cholero?”

A ona:”Znów ty, stary szczurze?”