Kocham cię, światło...

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Kocham cię, światło! Na moje źrenice

Zlewasz się falą; nurzam się w niej, tonę,

Oczy ku tobie wznoszę roztęsknione,

Na twej jasności promienną mgławicę.

Kocham cię, jasna! Patrzę na twe lice,

Oczu szafiry rzęsą ozłocone,

Na krasę twoich ust - patrzę i płonę,

Tym więcej pragnąc, im więcej się sycę...

Kiedy mię światło falą opromienia,

Zda mi się, czuję twoje uściśnienia,

A gdy w ramiona ciebie, jasna, chwytam,

Całą mi światła płonie świat ozdobą

I sam już nie wiem, i sam siebie pytam:

Czyś ty jest światłem? Czy światło jest tobą?