Ernest Bryll

***

Niech nam się wreszcie myśli otworzą

Na mowę zwierząt, pokorę zboża

Na śpiew kamienia, wody płakanie

I na korników suchą litanię

Niech nam się wreszcie język uciszy

Gęba zatrzaśnie, a słuch usłyszy

Oczy zobaczą wiatr nad wiatrami

A potem ciszę obleją łzami

 z tomu „Wołaniem wołam”