Rainer Maria Rilke

***

Co byś Ty zrobił, Boże, gdyby mnie nie było?

Jam Twe naczynie (a gdyby się zbiło?)

Jam jest Twój napój (a gdyby to zgniło?)

Jam jest Twą szatą, rzemiosłem i siłą,

Ty sens swój stracisz, gdy stracę go ja.

Po mnie nie będziesz miał domu, gdzie gra

ku Tobie słowo blisko i serdecznie.

Opuści stopy, strudzone odwiecznie,

sandał kosztowny, którym jestem ja.

I spadnie złota Twa opona.

Twe oczy, które na policzki moje

jak na wezgłowie biorę i ukoję,

przyjdą, szukając, czyli je napoję –

i o zachodzie, jak ciche powoje

oplotą głazów obcych łona.

Co byś Ty zrobił, Boże? Ja się boję.

* * *

Zgaś moje oczy: ja Cię widzieć mogę,

uszy zatrzaśnij: ja Ciebie usłyszę –

i ja do Ciebie bez nóg znajdę drogę

i bez ust krzyk mój cisnę w Twoją ciszę.

Ręce mi odrąb, a ja Cię pochwycę,

ja Cię pochwycę sercem jak ramieniem,

zawrzyj mi serce: mózgiem Cię zdobędę,

a skoro mózg mi wypalisz płomieniem,

ja na krwi mojej ciebie nosić będę.

przekład Witold Hulewicz