Jesień

Edyta Kulczak

Obeszła wkoło

drzewa

i przycupnęła

przy mnie

na brzeżku

ławki

jeszcze zielonej

lecz posmutniałej trochę

przykurzonej

 Tyle emocji

w sobie niosła

tyle wzruszeń

i pocałunków

w głowie

tyle za nią

szło

i nie ma

 Chciała się

chyba zwierzyć

i powzdychać

wspólnie

spojrzała w moje

oczy nieruchome

i na ręce

w rękawiczkach

na kolanach

złożone

 - wstała

i odeszła

 Ogłoszenie

Renata Strug  

,,Na chodzie” serce zamienię –

całkiem jeszcze zdrowe,

z dobrymi zastawkami,

zwykłe, dwukomorowe

pracuje bez przestojów,

wydajność w granicach normy

puls ustabilizowany,

pewny i spokojny

sprawne, ciche, wytrwałe,

odporne na zmiany;

słowem organ bez braków,

dobrze utrzymany!

             

Oczekuję tylko poważnych propozycji.

pod uwagę będą brane

wyłącznie serca ,,z charakterem”,

mogą być lekko połamane,

trochę obite,

zabiegane, zdyszane

i trochę zużyte.

Ale oprócz żył, tętnic,

przedsionków, zastawek

muszą mieć mały kącik,

zakamarek, skrawek –

co by duszę pomieścił,

słońca blask przenosił:

do kochania, cierpienia,

gniewu i przeprosin;

do zachwytu nad światem,

do ciepłych uśmiechów;

do łez i westchnień cichych,

do żalu za grzechy,

do łatania rozdartych przyjaźni i marzeń,

do budzenia nadziei

pośród szarych zdarzeń.

              

               Takie serce w zamianie przyjmę

                i obiecuję,

                że się nim z poświęceniem

                szczerze zaopiekuję

Dlaczego

Małgorzata Hillar

Izabela Krzyszkowska

Przynosisz mi książki

i słoneczniki

Przynosisz miód

w słoiku z żółtym niedźwiedziem

Przynosisz mi gliniane dzbanki

i wielką troskę o moją ciszę

Dlaczego nie możesz mi przynieść

Miłości

Jesień

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Mirosław Szeib

Jesiennego krwotoku nic już nie powstrzyma.

Czerwień kapie z parku na ulicę...

jesień żyły sobie rozcięła

i blednie z zimna,

jak śmiertelnie senna

Eunice..

Miłość

Kazimiera Iłłakowiczówna  

Przez dni jesiennych słodkie zamieranie ,

przez dymy ognisk, jarzębin różaniec ,

przez jaskółczane krótkie "do widzenia",

które wiatr wczoraj w ciepły deszcz pozmieniał-

proszę cię, święta i wieczna jesieni ,

niech się już moje serce nie odmienia!

Przez liści tuman, co się w parku kręci ,

przez szron na miejscach letnich sianożęci ,

przez oddalenia i przez niepamięcie ,

przez śmierć, co zawsze jest nie do pojęcia-

proszę cię, wierna i boża służebno,

niech zginie serce, jeśli jest potrzebne!

Jeśli tak trzeba i jeśli nie żal ci

rozkwitu lata, skoś to, coś skazała

--czy kłos, czy owoc, czy kwiat niedojrzały--

wytnijcie ogród mój, a dom podpalcie...

...Ale przez obietnice i przez wypełniania ,

przez lęk miłości i mękę rodzenia

zaklinam ciebie, o święta jesieni

niech się już moje serce nie odmienia!