STEPY AKERMAŃSKIE

Adam Mickiewicz

Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu,

Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi,

Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi,

Omijam koralowe ostrowy burzanu.

Już mrok zapada, nigdzie drogi ni kurhanu;

Patrzę w niebo, gwiazd szukam, przewodniczek łodzi;

Tam z dala błyszczy obłok - tam jutrzenka wschodzi;

To błyszczy Dniestr, to weszła lampa Akermanu.

Stójmy! - jak cicho! - słyszę ciągnące żurawie,

Których by nie dościgły źrenice sokoła;

Słyszę, kędy się motyl kołysa na trawie,

Kędy wąż śliską piersią dotyka się zioła.

W takiej ciszy - tak ucho natężam ciekawie,

Że słyszałbym głos z Litwy. - Jedźmy, nikt nie woła.

Moja dusza

Maryla Wolska

Dusza moja na zawsze zostanie dziewczyną,

Co w las poszła o świcie, z dzbankiem, na jagody,

Krasą śmiała i ufna, że choć lata miną,

Ona przetrwa w urodzie lic swych wiecznie młodej...

Dusza moja na zawsze zostanie dziewczyną.

Dusza moja w zielonym na warkoczach wianku,

Ścieżką idzie samotną, wolna jak ptak w lesie,

W pas się słońcu jednemu kłania o poranku,

Niby wicher swobodna nad życiem się niesie,

Dusza moja w zielonym na warkoczach wianku...

Dusza moja nikomu wziąść się nie da w ręce;

Własna swoja, niczyja, nie znana nikomu,

W zaświat boży swe serce poniesie dziewczęce,

Niby malin, wieczorem, pełny dzban do domu —

Dusza moja nikomu wziąść się nie da w ręce

Na szyi drobnych sznur korali

Anna Achmatowa

Na szyi drobnych sznur korali,

W szerokiej mufce chowam ręce,

Wzrok z roztargnieniem błądzi w dali,

A oczy nie zapłaczą więcej.

I bledsza jest niż jedwab lila

Twarz moja od przeczucia losu,

I brwi dosięga mi co chwila

Nie zakręcony pukiel włosów.

I niepodobny jest do lotu

Mój chód powolny, jak u chorej,

Jak gdybym dotykała stopą

Tratwy, a nie parkietów wzorów.

Usta oddechem rozchylone,

Mgła dziwna oczy mi przysłania,

I drżą do piersi przytulone

Kwiaty naszego niespotkania.

Tł. Gina Gieysztor

Ach, nie mnie jednej

Agnieszka Osiecka

Sergio Ferro

Takie dziś oczy mam niebieskie

jakby po walcu lub po chmurze,

taką mam w sercu kruchą łezkę

jak kropla, która rzeźbi rózę...

Nie widać na mych smutnych włosach

śladów twej dłoni niecierpliwej,

nie słychać żalu w śpiewce kosa

i dobry Pan Bóg się nie dziwi.

Ach, nie mnie jednej,

ach, nie mnie jednej

to się zdarzyło - co się zdarzyło,

ach, czemuż tylko w rozmowie sennej

nie pamiętałam słowa: "miłość"?

Spoglądam w nieba abecadło,

wstyd zostawiłam na posłaniu,

czemu nie przeszły mi przez gardło

te proste słowa o kochaniu?

Nie wprowadzajcie się z rzeczami

między wieczorem a wieczorem,

jeśli te proste słowa o kochaniu

nie przyjdą na myśl w sama porę.

Ach, nie mnie jednej,

ach, nie mnie jednej

to się zdarzyło - co się zdarzyło,

ach, czemuż tylko w rozmowie sennej

nie pamiętałam słowa: "miłość"?