Na tym świecie... 

Sergiusz Jesienin

Andrzej Wróblewski

***

 Siostrze Szurze

Na tym świecie jam tylko przechodzień,

Więc wesołą machnij mi ręką -

Nawet księżyc jesienny, gdy wschodzi,

Tak przyjaźnie świeci, tak miękko.

Pierwszy raz jego chłodem się grzeję,

Pierwszy raz w zimnych taję promieniach,

Znów ożywam, znów żyję nadzieją

Tej miłości, której już nie ma.

A sprawiła to ziemia równinna,

Ziemia piasków białością solona,

I czyjaś zdeptana niewinność,

I tęsknota nieutulona.

I dlatego mi skryć niepodobna,

Że to wspólną miłością nam przyszło,

Mnie i tobie - nie każdemu z osobna,

Nie samotnie - kochać ziemię ojczystą.

przełożył Zygmunt Braude

Posłuchajcie

Włodzimierz Majakowski

Jeannette Woitzik

Posłuchajcie!

Przecież skoro zapalają gwiazdy -

widać - komuś jest to potrzebne?

Widać – ktoś bardzo chce, żeby były?

Ktoś na fąfle te mówi: perełki podniebne?

I bez tchu

przez mgławice, kosmiczne pyły

mknie

do Boga się wdziera tajnego gniazda,

płacze,

obcałowuje żylastą rękę,

prosi -

koniecznie niech będzie gwiazda! –

jak znieść – woła – dłużej

tę bezgwiezdną udrękę?

A później,

na pozór opanowany,

to temu, to owemu niespokojnie szepnie:

„Teraz – lepiej?

Strachy minęły?

Basta?”

Posłuchajcie!

Przecież

skoro zapalają gwiazdy –

widać – komuś jest to potrzebne?

Widać – to konieczne,

by co wieczór

nad dachami

zapalała się choć jedna gwiazda?

przełożył Wiktor Woroszylski

Halina Poświatowska

***

kto potrafi

pomiędzy miłość i śmierć

wpleść anegdotę o istnieniu

zgarniam brunatne plastry książek

nasłuchuję brzęczenia słów

pomiędzy miłość i śmierć

wpleść

nikt nie potrafi

i tylko czasem

naprzeciw słońca

w zmrużonych oczach błysk

chwila roztrącona na tęczę

twarzą w twarz

naprzeciw słońca

w oślepłych oczach

treść niknąca...

na krańcach

miłość śmierć

„Gdy zaś przyjdzie to, co doskonałe, zniknie to, co jest tylko częściowe” (1 Kor 13,10) Co naprawdę Ks. Wiesław Szlachetka Marek Langowski tak się często wiersze piszą obok tego co naprawdę chociaż zgodne są z bólem i radością codzienną chociaż zgodne są z myślą z obrazem fizyką tak często idą obok jakby inną drogą jakby domem ich była granica pomiędzy tym co jest już i tym co dopiero będzie dlatego noc nad miastem twoim nie pozwala ci zasnąć a po ziemi chodzisz jak po własnym ciele słońce idąc przed tobą pisze się twym cieniem...

Modlitwa

Teresa Ferenc

Oriol Jolonch 

Burza narodzin i zawieja śmierci

i Ty na wyciągnięcie ręki

bierzesz w swoje ramiona wszystko co trzeba

suchy głaz żeby wybił źródłami

górę żeby się rozłupała w skrzydlasty kamień

moją godzinę by zmierzyła się z piaskiem

by złoty dół się otworzył jak serdeczna glina

Bądź pochwalony

dokopałam się siebie i mowy

ja niczyja

ja ponowna słoneczna pustynia

na którą niech nikt nie padnie prócz Twojego cienia

Otwarłam okno

 Zofia Beszczyńska

Àlex Alemany

* * *

otwarłam okno wpuściłam

morze do pokoju: z jego

zielonymi skrzydłami jego

łuskami ze szkła. Tyloma

kamiennymi sercami. Kamyki

wędrują pod paznokcie moich stóp

zapuszczają korzenie: niezdarne

twarde ślimaki. Czy to

zaraźliwe? myślę. Czy i ja

stanę się jak one?

i kto mnie wtedy rozpozna

Walc Brahmsa 

Jarosław Iwaszkiewicz

Brent Lynch

Walc Brahmsa As-dur jest leitmotivem mego życia.

Grywałem go tej, która miała wrócić i nie wróciła.

Grywałem i tej, dla której byłem niedobry.

Grałem tobie - wówczas, gdym raz na zawsze rozesłał się

u twoich stóp, jak podeptana nieskończoność.

Gram go, ilekroć w grze złotoskrzydłej muśniesz mnie przelotnym uśmiechem, który dla ciebie jest tym, czym dla obłoków nawodne odbicie.

A dla mnie jest szczęściem głębokim.

I gram go wówczas, gdy wiem, że jesteś ode mnie myśleniem

daleka, gdy jesteś gdzie indziej wesoła i innych kochasz

radosna, przelotna jak zwykle...

I właśnie wtedy brzmi najdelikatniej.

https://www.youtube.com/watch?v=oy6uV-eMOEs

Przesypywanie

Tadeusz Różewicz

Marcin Damasiewicz

Ten szelest

przesypywanie się życia

ze świata pełnego rzeczy

do śmierci

to przeze mnie

jak przez dziurę

w rzeczywistości

przeciska się ten świat

na tamten świat

domyślam do końca

ten którego

szukałem na górze

czeka na dole

w norze

przemienienie

gnuśne porykiwanie

trąb ugniecionych

z makulatury

skręconych

z gazet

z martwych wstawanie

w roztargnieniu

daremne