Ostatnia lekcja czułości

Marija Knežević

Elżbieta Chodyń-Semczuk 

Gdy umrę

koniecznie zostawcie otwarte okno

Chcę dalej być widokiem

po którym kroczę razem z tobą

krok w krok

jak niezbadane żyjątko

na przechadzce

pomiędzy jednym a drugim gatunkiem

I macie mi włączyć gramofon.

Nie znoszę tanga z taśmy,

Jeszcze bardziej doskonałości płyt kompaktowych.

Chcę w spokoju tańczyć z tobą

myślami

taniec tańczący z samym sobą.

Znajdźcie mi trzeszczącą płytę.

Kocham kochać w szumie.

Otwórzcie mi wszystkie twoje listy.

Pragnę je wąchać,

tak jak zawsze je czytałam.

Na stole, koło łoża

niezmiennie śmiertelnego,

połóżcie mi muszelkę i małą pachnącą świeczkę.

Gdybyście znaleźli zapach waniliowy,

byłabym wam wdzięczna.

Jeśli tryb rozkazujący przełożycie

na język życzenia, które ma być niespełnione,

powierzę wam swego psa.

Gdy pomyślicie, że mnie nie ma,

nie dociekając skąd się wzięły

moje żądania,

będę was kochać bardziej

od żywych.

przełożyła z serbskiego Agnieszka Łasek