Nicość... 

Wisława Szymborska

Ken Shotwell

*** 

Nicość przenicowała się także i dla mnie. 

Naprawdę wywróciła się na drugą stronę. 

Gdzież ja się to znalazłam - 

od stóp do głowy wśród planet, 

nawet nie pamiętając, jak mi było nie być. 

O mój tutaj spotkany, tutaj pokochany, 

już tylko się domyślam z ręką na twoim ramieniu, 

ile po tamtej stronie pustki na nas przypada, 

ile tam braku łąki na jeden tu listeczek szczawiu, 

a słońce po ciemnościach jak odszkodowanie 

w kropli rosy - za jakie głębokie tam susze! 

Gwiezdne na chybił trafił! Tutejsze na opak! 

Rozpięte na krzywiznach, ciężarach, szorstkościach 

i ruchach! 

Przerwa w nieskończoności dla bezkresnego nieba! 

Ulga po nieprzestrzeni w kształcie chwiejnej brzozy! 

Teraz albo nigdy wiatr porusza chmurą, 

bo wiatr to właśnie to, co tam nie wieje. 

I wkracza żuk na ścieżkę w ciemnym garniturze świadka 

na okoliczność długiego na krótkie życie czekania. 

A mnie tak się złożyło, że jestem przy tobie. 

I doprawdy nie widzę w tym nic 

zwyczajnego. 

z tomu "Wszelki wypadek"