Julian Tuwim

Kwiaty polskie - fragment

2.

Przede mną książka. Lecz już inna.

Wiersze, od których nie potrafię

Oderwać się od dwóch lat prawie,

Książka - rozpaczy mojej winna,

Rozkoszy, smutku i zachwytu,

Śmieję się nad nią, wzdycham, płaczę,

Książka - nowina pełna mitów

I starych słów, i nowych znaczeń.

Tytuł (litery są czerwone):

Wybór poezyj. Fotografia

Autora w profil nam przedstaffia:

Wysokoczoły i brodaty,

Z opuszczonymi w dół oczyma,

Książkę - czy rękę na niej - trzyma,

Za nim, w wazonie, mgliste kwiaty.

Czytam, po stokroć już czytane,

Strofy liściami przeplatane.

Migot poezji i gałązek,

Drżąc, rozkołysał mą altanę.

Czytałem je pod ławką w szkole,

Czytałem w helenowskim parku

Warkoczykowym pensjonarkom

I Jej czytałem na przynętę,

Lecz ich słuchała obojętnie.