Żebym nie zasłaniał

 ks. Jan Twardowski   

Żebym nie zasłaniał sobą Ciebie

nie zawracał Ci głowy kiedy układasz pasjanse gwiazd

nie tłumaczył stale cierpienia - niech zostanie jak skała ciszy

nie spacerował po Biblii jak paw z zieloną szyją

nie liczył grzechów lżejszych od śniegu

nie kochał długo i niepewnie

nie załamywał rąk nad okiem Opatrzności -

żeby serce moje nie toczyło się jak krzywe koło

żeby mi nie uderzyła do głowy święcona woda sodowa

żebym nie palił grzesznika dla jego dobra

żebym nie tupał na tych co stanęli w połowie drogi

pomiędzy niewiarą a ciepłem

nie szczekał przez sen

a zawsze wiedział że nawet największego świętego

niesie jak lichą słomkę mrówka wiary