Już nigdy nie będziemy kochać jak wtedy

Jan Rybowicz

strona *

Miła, to sentymentalne,

ale nie mogę, nie mogę zapomnieć

nas wtedy,

wtopionych w bursztyn ciszy.

Z jaką nieśmiałą obawą

dotykaliśmy swoich rąk:

skrzydeł egzotycznych ptaków.

To powraca do mnie

jak motyw śmierci.

Tak świeże były nasze ciała,

tak czyste,

ciała prawie dzieci.;

Kim, jak nie dziećmi byliśmy,

niewinnymi,

bardziej świętymi

niż wszyscy święci.

To jak zadra

tkwi w mej pamięci.

Nasze błękitne oddechy,

nasze źródlane oczy

jeszcze nie tknięte szronem przerażenia.

Nasza czułość

delikatna jak nalot pyłku na śliwkach,

czysta i krucha jak płatek lodu,

naiwna jak psiak.

Już nigdy nie będziemy kochać

tak jak wtedy.

* http://www.publicdomainpictures.net/stock-photos.php?hleda=couple+silhouette+moon