Kazimiera Iłłakowiczówna

Nie dla siebie

Elena Volotova

I można zdobyć wszystko, ale nie dla siebie,

wymodlić każdą łaskę, każdy sprawić cud,

wyczytać ciemne jutro jak piosenkę z nut,

wstrzymać klęskę, jak wilka u owczarni wrót,

wszystko to można, wszystko, ale nie dla siebie.

Kończy się cudotwórstwo, gdy chodzi o własne

klęski, u granic własnych staję włości

i składa oręż. Tam, gdzie by najprościej

było – uczynić wszystko dla własnej miłości,

jest się bezsilnym wobec nędzy własnej.

Po tylu próbach – dziś jest wszystko jasne:

z ran, odniesionych w niejednej potrzebie,

człowiek się leczy, rzeczy martwe grzebie,

zrzuca postacie, co dlań już zbyt ciasne,

do nowych cudów sił szuka po niebie,

ale ich sprawić nie może dla siebie.KK

Marta Fox*

Józef Pankiewicz – Portret dziewczynki

Czerwona linia

 mówię ci: nie ma rajów innych niż raj utracony

 i uśmiecham się przy tym sekretnie jak Borges

 patrzysz na moją czerwoną sukienkę

 a we mnie przeszłość znów się dzieje

 Spod ręki dotykającej mojej głowy

 wyrastają długie jasne włosy oczy czekają

 z nadzieją a więc z lękiem

 Jestem znów dziewczynką z obrazu Pankiewicza

 czerwień sukienki jeszcze nie płonie to

 stanie się w kilka lat później gdy magię

 dzieciństwa zastąpi magia namiętności

 On dotyka moich piersi i czuję że czerwona

 róża rozrasta się we mnie zalewa czerwienią świat

 pulsuje a czerwień raz jeszcze daje czerwień

 dziewczynka staje się kobietą kipi

 dojrzałością i wtedy dobrze wie że

 tylko cienka czerwona linia oddziela ją

 od przyszłości że tylko cienka czerwona linia

 pozwoli jej zatrzymać się w świecie który jest

 lub zamieni sukienkę w czerwony całun

 Być może wtedy trawa na jej grobie

 wyrośnie czerwona być może Stwórca

 zapłacze czerwonym deszczem bo przecież

 tak naprawdę tylko jemu udało się

 oddzielić światłość od ciemności

 i przekroczyć cienką czerwoną linię

 która dzieli to co było od tego

 co jest

*Marta Fox – poetka, powieściopisarka, felietonistka

Walt Whitman

 Czy nigdy na ciebie nie przyszła

Aina Frozt

Czy nigdy na ciebie nie przyszła godzina

Boski promień spadający nagle,

aż pękają te bańki mydlane, woda, bogactwo,

Te gorliwe cele działania –

książki, polityka, sztuka, amory,

 I nie zostaje zupełnie nic?

Przekład: Czesław Miłosz