Anna Kojtochowa

 *** 

Niektóre winy

Ciążą jak belka

gdy mrówka

zeschłą szpilkę sosny

dźwiga na grzbiecie

aby ją donieść

w głąb mrowiska

Tylko my już ich nigdzie

Nie doniesiemy ani tym bardziej

nigdy nie zmażemy

*** 

Stare słowa nie umierają

Paryja ruczaj jakla potok

fosa cembrowina listek leszczyna

i zawsze młoda radośnica

Tyle ich jeszcze

W dawnych kalendarzach

zapomnianych kajetach

tworzą przebrzmiały świat

Taki w którym

paromiesięczny Filip

przytuli różowy policzek

do twarzy sędziwego człowieka

co tylko ujrzanego

czuje że spotyka kogoś

kogo nie trzeba się bać

ze starego

bezpiecznego świata