Tomas Tranströmer

Do przyjaciół za granicą

Tak mało do Was pisałem. Lecz czego nie mogłem napisać

rosło jak dawny statek powietrzny

i w końcu wyślizgnęło się przez nocne niebo.

Oto list u cenzora. Cenzor zapala lampę.

Wszystko przywiera, co mi zbędne.

W świetle wyskakują moje słowa jak małpy na kratę:

miotają się, zamierają, pokazują zęby!

Czytajcie między wierszami. Spotkamy się za lat 200,

gdy zapomniane będą mikrofony w ścianach hotelu

i nareszcie zasną. Staną się skamielinami.

przeł. Leonard Neuger