Józef Baran

Mijanie się, przemijanie, trwanie...

        mijają wieki

        a one wciąż fruną

        i są dla nas stale te same

        zadzierając głowy

        niezmiennie mówimy na nie

        kawki, bociany, pszczoły

        nie próbując odróżnić

        kawkę od kawki

        bociana od bociana

        pszczołę od pszczoły

        i one dostrzegają w nas

        wciąż tego samego człowieka

        żyjącego teraz i przed stuleciami

        w tej gatunkowej perspektywie

        (może nie tak znów niedorzecznej)

        Mijając się a nie przemijając

        Istniejemy dla siebie

        Bezimiennie ale za to wiecznie