Damian Damianow

Aż kiedyś…

Właściwie wszystko jest niezwykle proste...

Rodzimy się, żyjemy, umieramy.

Zjawiamy się jak przypadkowi goście –

świat coś nam daje, my mu coś dajemy…

A potem przemijamy. W ziarno, w rymy,

w człowieka, w nowy los niepowtarzalny.

…Aż kiedyś, kiedyś może powrócimy,

wyrównać stary dług niewyrównany.

przełożyła Dorota Dobrew