Breyten Breytenbach

„Pozostałość / Voice over”

późnym porankiem na niebie nad Zachodnim Wzgórzem

księżyc jest pękniętym czerpakiem

światła wydobytym z czasu

poobcieranym do białej kości przez napływające nowiny

o przemijaniu

zastygłym w kamień wielki jak sen

co właśnie dowodzi

że od powstania gwiazdozbiorów

pragnienie życia tkwiło we wszechświecie

o strażnicy, wy, co ślepi czyhacie

na światło w naszej soli

i lśnienie róży w naszej ranie

jeśli chcecie oglądać twarze umarłych

powinniście pamiętać o matkach w komorach gazowych

i wiedzieć: to nie jest sposób

na odzyskanie waszej tożsamości

a wy stojący w drzwiach naszych domostw:

wejdźcie do środka z oślepiających ram poranka

i zaciemnijcie nasze progi

byśmy odetchnęli z ulgą

że my ludzie możemy być jak wy

chodźcie, przyjdźcie napijcie się z nami arabskiej kawy

to zobaczycie że jesteście ludźmi

jak my jak my też płaczecie

też pasujecie do trumien

przeł. z języka afrikaans Jerzy Koch (z tomu „Refren podróżny”, Kraków 2016)