Ars poetica

Echo z dna serca, nieuchwytne,

woła mi: "Schwyć mnie, nim przepadnę.

Nim zblednę, stanę się błękitne,

srebrzyste, przezroczyste, żadne!"

Łowię je spiesznie jak motyla,

nie, abym świat dziwnością zdumiał,

lecz by się kształtem stała chwila

i abyś bracie, mnie zrozumiał.

I niech wiersz, co ze strun się toczy,

będzie, przybrawszy rytm i dźwięki,

tak jasny jak spojrzenie w oczy

i prosty jak podanie ręki.

Leopold Staff