Pisanie

Kiedy dosiadam krzesła

aby przyłapać stół

i podnosząc palec

aby zatrzymać słońce

kiedy odgarniam skórę z twarzy

dom z ramion

i ciężko uczepiony

mojej przenośni

gęsiego pióra

z zębami wbitymi w powietrze

próbuję stworzyć

nową

samogłoskę -

na pustyni stołu

papierowe kwiaty

surdut ścian się zapina

na guzik małej przestrzeni

koniec koniec

nie udało się

sączy się strużka

jeszcze chwilę

pióro potyka się z kartką

i z nieba złośliwie żółtego

wniebowstąpienie

piasku

Zbigniew Herbert